در جاده

«در جاده» به سال 1951 نگاشته شد اما تا سال 1957 هیچ ناشری حاضر به انتشار آن نشد. رمانی که در اصل بر روی طوماری بلند و 120 فوتی تایپ شد. طوماری که هم اکنون در موزه‌ی لاوِل واقع در ایالت ماساچوسِت که زادگاه کِروآک است نگهداری می‌شود و می‌توان آن را شمایلی از جاده در نظر گرفت. رمان، اثری زندگی‌نامه‌ایست و بر اساس خاطراتی نگاشته شده که جک کِروآک به همراه دوست کلّه‌خراب‌اش نیل کَسِیدی (سَل پارادایز و دین موریارتی در رمان) در طی سفرهایی که در اواخر دهه‌ی 40 و اوایل دهه‌ی 50 به سرتاسر آمریکا داشتند خلق کردند. زمانی که فواصلی طولانی را در مدتی کوتاه پشت سر گذاشتند. «در جاده» تنها یک رمان نیست بلکه نقشه‌ای از جغرافیای آمریکاست. چرا که به جرأت می‌توان گفت در هیچ رمانی، بدین اندازه از شهرها و مناطق مختلف آمریکا یاد نشده است. اما کروآک در این مسیر، همسفر مهم‌تری نیز دارد و او کسی نیست جز خواننده‌ی کتابش. راوی، روایت‌اش را به صورت گفتمانی دو سویه با مخاطب نوشته و به شکلی تمام عیار او را در سفرها و چالش‌های ذهنی خویش شریک ساخته است. خودش در ابتدا از اسامی واقعی شخصیت‌ها در رمان بهره جست اما این امر با مخالفت ناشر مواجه شد و او به ناچار اسامی ساختگی را جایگزین‌شان کرد که بی اغراق، اسامی خیالی زیباییست. تاثیر همینگوی بر کِروآک نیز غیر قابل تردید است. قهرمان داستان هر از چندگاهی به او و برخی آثارش اشاره می‌کند و در پاره‌ای موارد جملاتی متعدد را با حرف ربط (و) به یکدیگر مرتبط می‌سازد که بی‌شباهت به آن سبکی که همینگوی در خلق داستان بلند مشهورش «پیرمرد و دریا» از آن بهره برد نیست. بی‌شک، مرام ماجراجویانه‌ی همینگوی نیز سهمی بسزا در پرورش سبک و سیاق زندگی او داشته است.