میرزا محمد مهدی فراهانی(ملک الکتاب)(1182-1270 ه ق )شاعر و خطاط و از ملتزمین فتحعلی شاه قاجار،متخلص به عشرت
پدرش میرزا روح االه تفرشی ،وزیر صادق خان زند بود.میرزا مهدی در فراهان و بروجرد تحصیل کرد و با ادبیات فارسی و عربی آشنا شد.هنگامی که میرزا بزرگ قائم مقام به وزارت وزارت عباس میرزا به تبریز می رفت،میرزا مهدی را به دامادی خود برگزید و همراه برد.در 1226 میرزا ابوالقاسم قائم مقام که به درخواست میرزا بزرگ به وزارت عباس میرزا برگزیده شده بود،به تبریز رفت و میرزا مهدی را برای وکالت در یامور ولیعهد به تهران فرستاد.میرزا مهدی توسط ملک الشعرای صبا یه فتحعلی شاه معرفی شد. در 1230 از سوی شاه به کتابت خاصه همایون منصوب شد و در 1235 لقب ملک الکتاب یافت.پس از در گذشت عباس میرزا،قائم مقام به همدستی و همرازی میرزا مهدی محمد میرزا را ولیعهد کردند.محمد میرزا در دست خطی به ملک الکتاب چنین می نویسد: میرزا مهدی ملک الکتاب مورد مرحمت شد و نظر به خدمات سابق او التفات فرمودیم و از خلصین درگاه سرکار است.به جهت سر افرازی او این چند کلمه بخظ سرکار مرقوم شد.1249.پس از قتل قائم مقام،ملک الکتاب نیز مغضوب شد و به دسستور محمد شاه محبوس گشت،ولی پس از چندی از زندان فرار کرد و پیاده به قم رفت و در آجا تحصن جست.او در تمام دورلن سلطنت محمدشاه در تنگدستی و پریشانی زندگی می کرد تا پس از جلوس ناصرالدین شاه که امیر کبیر به پاس محبت های ولی نعمت خود قائم مقام،وی را از قم طلبید و باغ ها و املاک ضبط شده او را در تهران و شمیران باز پس داد. پس از عزل امیر،ماجراهای پیشین بار دیگر تکرار گشت و خانه ملک الکتاب به غارت رفت و از جمله قطعات نفیس خطوط استادان که جمع آوری می کرد نابود شد.ملک الکتاب تا سال 1269 در تهران بود و پس از این تاریخ به فراهان رفت و در قریه آهنگران در ذی الحجه 1270در هشتاد و هشت سالگی در گذشت.